Mijnwerkers en militairen

Dag 7 Refuge des Marches - Pointe des Sarrasins - la Replanette - Avant-poste de Roue

xx km 1200 m stijgen 1150 m dalen

Koud koud KOUD was het vannacht. Met alle kleren aan lukte het om warm te blijven in de slaapzak. Die duidelijk te licht is voor deze herfsttrekking. Twee andere tenttrekkers die ik aansprak hebben iets mee met 600 of 700 g dons ipv. de 400 g dons van mijn slaapzak.

De leiding uit de bron is ook bevroren vannacht. Gelukkig had ik gisteren alles gevuld. En hoera, de verloren handschoenen zijn terug. Blijkbaar had ik toch de reflex om ze ergens in een zijzakje van de rugzak weg te proppen. 

De klim naar de Pointe de Sarrasins passeert langs een oude lood- en zilvermijn. Ze werd heel het jaar door bedreven. Dat moeten extreem geharde kerels geweest zijn (of een soort slaven of dwangarbeiders ?). Vandaag blinken toppen van Vanoise, Mauriennne en Ecrins in al hun glorie. Nauwelijks een wolkje. De lucht zelf is onvoorstelbaar helder. Alles is echt scherp en vol contrasten te zien. Onmogelijk om dat op foto vast te leggen. 

Ik neem ruim de tijd voor de afdaling. Ik denk dat ik ook het oude muilezelspoor vond waarmee het erts naar Le Lavoir werd gebracht, bijna 1000 m lager. Het wordt niet meer gebruikt. En ik wil het ook niet gebruiken, zo weinig mogelijk afdalen is de boodschap. 

Wat wel nog gebruikt wordt zijn de vele militaire paden en pistes die in 1938/39 zijn aangelegd naar allerlei bunkers en forten. Zowel de Italianen als de Fransen beschouwden deze zone als een van de meest kwetsbare van de Alpen. Dus is hier nogal wat gebouwd. En om dat beton en die prikkeldraad op hun plaats te krijgen : allerlei paden en pistes. 

Ik liep niet alleen op militair erfgoed, ik bivakkeer er blijkbaar ook op. Op het avondwandelingetje naar het ondergrondse fortje - de poste avancé de la Roue - zie ik vlak bij mijn tentje een grote rechthoek en een aantal cirkels. Die hoorden bij een kampement. Alleen in oorlogstijd aten en sliepen de soldaten in de ondergrondse bunkergangen. Later zijn er dan prefab "Adrian" shelters gezet, golfplaten tunnels die met aarde afgedekt werden. Met kachel natuurlijk. Die waren blijkbaar wat warmer en winddichter. En gaan door roest en erosie ook langzaam terug op in de bergflank.