IJzerweg, powerweg, wegweg

Marais des Tavernes - Allevard - Pontcharra
24 km 850 m stijgen 1950 m afdalen

En, de klifhanger van gisteren... tromgeroffel,... Het werden de muizen. Bivakkeren in de rustieke jagershut, op een soort beddenbak, waar ik eerst een plastic zeil over drapeerde. Om 4 uur wakker door de muizen en meteen erna door het magnifieke ochtendkoor van de bosvogeltjes.

Mooi weer en al bij al een mooie uitloop-etappe met veel Ardens aandoend bos om deze wandelweek te laten eindigen bij een treinstation. 

Het eerste stuk van deze dag werd bepaald door het erg zuivere ijzererts dat massaal aanwezig is in dit stukje berg. In de 17e en 18e eeuw was dit de voornaamste ijzerwinning van Frankrijk. Overal gangen en putten : het werd toen gewonnen zoals de Coltan nu in Congo : veel kleine concessies die elk binnen één familie bleven en die dat combineerden met een klein boerderijtje. En op de duur één superkapitalist in Allevard die met de grote winsten ging lopen. En ook, heel opvallend : bijna alle loofbomen zijn 4 à 8 stammen op één wortelstronk. Dat wijst op hakhout : inderdaad, het hele bos (het heette "le Grand Forêt") werd om de 20 jaar gekapt en tot houtskool omgezet voor de vele kleine familiale roostovens en voor de grote hoogoven in Allevard. 

Een deel is archeologisch onderzocht en doorsneden met een thema wandeling.

Langs de wandelroute naar Allevard staan de resten van een van de oudste elektrische leidingen van Frankrijk. Nadat ergens in de 19e eeuw alle mijnbouw en ijzerproductie was stopgezet, werd deze vallei een pionier in elektrische waterkracht. 

In Allevard trok ik naar het oude centrum voor een picknick. Viel tegen. De bakker was uitverkocht, geen broodkraam of zo op de markt, de superette in vakantie...
Dan toch maar naar de grote supermarkt langs de drukke uitvalsweg. 

De laatste klim van de tocht ging vlot. De heuvel heet Brame Farine. Gedaan met logische robuuste namen van de alpages. Ik kon het hele stuk Belledonne zien waar ik vorige zomer dagtochtjes maakte met de familie. 

De afdaling was minder. Het wandelpad was compleet kapot geërodeerd. Ik liep dus soms los door het bos naast het pad, soms in de beekbedding in wat ooit een pad was, soms door schuivende blubber,...

Vlak voor Pontcharra zegde een vriendelijke wandelaarster om toch maar linksom te nemen : de gewone weg staat onder water.
Was er hier gisteren een waterbom? Niet speciaal. Wellicht was die erosie meer een combinatie van erosie door mountain bikers en slecht onderhoud (geen enkele afvoer van regenwater naar het bos opzij van het pad, werkte nog).

Meer informatie
Sentier du Fer : luspad langs aantal archeologische resten van de ijzerwinning van de 17° - 18° eeuw
Sentier des Passerelles : heen en terug langs aantal resten van fabriekjes die op waterkracht werkten, langs een brullende Torrent de Bréda.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Franse Alpen dwarsen vanuit Briançon

Afbeelding
In juni 2024 was ik een week onderweg vanuit Briançon naar Pontcharra. Het doel was om in een zo recht mogelijke lijn enkele massieven van de Alpen te doorkruisen, via zones die specifiek geschikt zijn voor bivakkeren en waar berghutten ontbreken.  Het tweede doel was om dit te doen vóór de start van het wandelseizoen . Dat komt normaal vanaf half juni langzaam op gang. Ik houd enorm van de bergen in dit voorseizoen : het is er onwezenlijk kalm, de bergnatuur ontwaakt en de bloemen zijn op het mooist. De nadelen zijn veel sneeuw, paden die nog niet onderhouden werden, ontbreken van veel services (bussen, winkeltjes, kabelbanen, berghutten, ...) die in de zomer wel open zijn.  Dit doel is vrij aardig gelukt. Voor sneeuw zelfs enorm goed : het voorjaar van 2024 was boven de 2000 m à 2500 m het meest sneeuwrijke van de voorbije 25 jaar.  Zoals steeds had ik voor elke etappe een plan B. Bij onweer of hevige regen werd dat ook toegepast.  Heen en terugreis : met de trein. Heenreis met de
Meer lezen

8 dagen Aiguilles Rouges en Dents du Midi

Afbeelding
Overzicht van de tocht Van 16 juli tot 24 juli trok ik door Mont Blanc gebied, weg van de drukte van de Tour du Mont Blanc. Iets ten noorden ligt een prachtig natuurgebied, grotendeels beschermd als natuurreservaat.  Het was een erg gevarieerde tocht. Dit heeft te maken met de steeds wisselende geologie en oriëntatie. De start is in het kalkgebied van Les Tours des Fiz - Désert de la Platé - Anterne. Daarna volgen enkele dagen in de gneiss en graniet van de Aiguilles Rouges en zijn satellieten in Zwitserland, rond het meer van Emosson. De laatste dagen zijn de torens van leisteen / zandsteen / kalksteen van de Dents du Midi in Zwitserland.  Een deel van de tocht was met een groep van Hiking Advisor. Bedankt Josse, Paul, Mark, Bram, Annelies, Hanne en Paul voor het heerlijke gezelschap.  16 Juli : Plaine-Joux - Le Grand Pré de Sales Na een kalme start door het bos gaat het fors omhoog. Een vernuftig pad loopt dwars door de rotswand naar Désert de Platé. Dan volgt nog een korte klim, me
Meer lezen

Aiguilles Rouges en buren doorkruisen

Afbeelding
1. Wat zijn de Aiguilles Rouges - wat is het massief van de Haute-Griffe ? Iedereen kent het massief van de Mont Blanc. Een hele reeks 4000-ers, tussen Contamines en Champex op zijn breedst, tussen Chamonix en Courmayeur op zijn smalst. De reeks bergen die er vanuit het noorden op uitkijken zijn minder gekend. Soms beperkt men zich tot de Aiguilles Rouges. Dat is een piepklein graniet massief vlak boven Chamonix. De hele keten tegenover de Mont Blanc bestaat echter ook uit kalk, leisteen en zandsteen. Die noemen de geografen de Haute-Griffe en de toeristische diensten knippen het nog verder op : Désert de la Platé, Chaine des Fiz, Vallée du Trient, Sixt, ... Voor de wandelaar is het een logisch geheel waar je gevarieerde trekkings in kan doen met steeds weer die uitzichten op de Mont Blanc keten als decor. Zo' 50 à 60 km in vogelvlucht, tussen Sallanches en Saint-Maurice. In tegenstelling tot de Mont Blanc is dit voor een groot deel beschermd natuurgebied, als je de verschillende n
Meer lezen