Wolken wegblazen

Zondag 16 juli

Plaine-Joux - Platé - Laouchets - Sales
11.5 km - 1250 m+ 650 m- 6 uur

Geen zonsopgang op de Mont Blanc : we werden wakker onder een dik en laag pak  wolken. 

De overschotjes van de royale potluck van gisteravond werden deels ons eigen ontbijt, en deels weggegeven aan de jongeren die hier hun eerste echte berg/kampeer vakantie hadden. Het deed me terugdenken aan de CM kampen. 

Gelukkig hadden we beslist om vroeg te vertrekken. Zogezegd om de zon te vermijden in de lange klim door een zuid-gerichte helling. Daardoor konden we alles droog inpakken en kregen we de ene regenbui van de dag na een halfuurtje stappen over ons heen. 

We passeerden eerst langs een reeks kliniekachtige gebouwen. Plateau d'Assy was ooit een cluster van sanatoriums, grotendeels gebouwd rond 1930. Een deel staat leeg, een deel wordt gebruikt voor sportkampen. De enorme anti-lawine dijk is de enige tastbare herinnering aan het paviljoen dat in 1970 door een modderlawine is bedolven (56 kinderen en 15 volwassenen in 1 klap gedood).

De klim wordt methodisch aangepakt. De verhalen dat dit een erg lastige klim zou zijn, waren overdreven. Fysiek zwaar : ja. Maar technisch en gevaarlijk : dat klopt niet echt. 

Het was er wel erg druk. Alle weekend mensen die in de Refuge de Platé logeerden dalen vroeg af : teveel mist.

Ze hebben ongelijk. Zodra wij ons installeren trekt alle mist op en genieten we van een machtig uitzicht. Temidden van honderden fraaie rotstuintjes en miljoenen bloemen. 

De volgende klim deed ons niks meer. In een uurtje later zaten we op Col de la Portette. Met zicht op de Mont Blanc en de Désert de Platé en het gefluit van de marmotten in alle richtingen.

In de afdaling werd een tweede middagpicknick gecombineerd met oefenen van stappen en glijden in de sneeuw. Er ligt dit jaar nog behoorlijk veel sneeuw half juli. Dat uur sneeuw-gewenning bleek later in de tocht een zeer goede investering.

De geplande bivakplek bij Laouchets was prachtig en eenzaam. Maar we waren er te vroeg. We trokken dus verder naar la Grand Pré, een gigantische weide waar wij exact in het midden een ideale tentplek vonden. We namen water bij de bron, een kwartiertje heen-en-terug. Maar er bleken ook een aantal plassen vlakbij te liggen.