Is dit niet net iets te moeilijk ?

dinsdag 18 juli

Lac de Pormenaz - Villy - Col de Salenton - Refuge Pierre à Berard - Le Buet - Vallorcine
19 km - 850 m+ 1500 m- 7h30

Het opstaan en inpak ritueel loopt steeds beter. Heerlijk samen ontbijten en om 8 uur stipt vertrekken we naar de berghut om te profiteren van de waterkraan en de zit-WC. We passeren een hele reeks andere bivakplekjes, allemaal bezet en veel met nog meer muggen risico. Dat helpt om ons schuldgevoel over platgeduwde bloemetjes en onze paar muggenbeten te relativeren. 

De wandeling valt uiteen in vier delen. 

1) Bijna vlak door de Vallon de Villy. Heel afgelegen, geen koeien of schapen. We doen een babbel met de eigenaars van het enige huisje dat nog overeind staat ; de rest zijn ruïnes.

2) De klim naar Col de Salenton. Gemakkelijk terrein, vooral zweten in de kleffe veel te warme lucht van de hittegolf die nu al 3 weken in de Alpen hangt. Langzaam verdwijnt de Mont Blanc uit beeld. 

3) Afdalen van de Col de Salenton naar Ref. de la Pierre à Bérard. Dit is lastig stappen, af en toe de handen gebruiken. Het tempo ligt heel erg laag voor mijn normen. Niet erg, dit is een ervaringstocht, en voor een aantal is dit de eerste meerdaagse tocht in de bergen. 

4) De hele vallei van de berghut naar Le Buet afstappen. Een prachtige volledig natuurlijk gebleven vallei.

Onderweg worden we verwend : 2 arenden bij de col, een aantal steenbok-geiten die keurig komen poseren lijkt het wel, een gems op 100m van de hut die gewoon zijn natuurlijke ding doet in plaats van weg te sprinten. 

Ik maak me serieus zorgen om één van de deelnemers. Zijn staptechniek blijft ondermaats. Ik moet voortdurend corrigeren. Heeft hij dan zo weinig opgestoken bij de opleiding in Bohan en de 2 andere bivaktochten die hij al deed ? Andere mensen hebben ook recht op / nood aan tips in dit lastige terrein dat afgewisseld wordt met sneeuwveldjes. Waarvan bij sommige het spoor gewoon kapotgegleden is door de vorige gebruikers. Laat ik hem verdergaan ? Of zet ik hem uit de tocht ? Hij hield gelukkig niet al te veel over van de omgeslagen enkel in de afdaling.
We hebben een lang gesprek ; hij kan blijven, met de deal dat hij centraal in de groep stapt (spoiler : alles is daarna goed afgelopen. Hij is nog steeds geen goede stapper, maar hij is daarna niet meer gevallen).

Ik zit er 's avonds ook wat door. Het geregel in de gîte d'étape en de inkopen in het winkeltje 1 km verderop kwamen er ook nog eens bij. En merde - ik had alles in de GPS gestoken, behalve de locatie van de gîte. Ik was toe aan me-time !

 

De gîte d'étape de Mermoud is een retro geval met een sfeer die volledig afwijkt van de goed geöliede machines elders in de vallei van Chamonix. Authentieker, maar minder professioneel en wat chaotischer. Iets goedkoper, maar de deal is dat we mee helpen met afwassen en opruimen. En vooral meer ruimte in de dortoirs.