De Savoie dwarsen

Feclaz - Col de la Doria - Chambéry centrum - donderdag 29 september - 100 m+ 1150 m- Gisteren met de afdaling richting Aix-les-Bains had ik eigenlijk al de doorsteek van les Bauges afgerond. Vandaag nog eens opnieuw, naar de hoofdstad van de Savoie : Chambéry.  Een halve dagtocht.  Het interessantste was het stukje net onder de Col. De Doria beek komt net onder de col uit een grot tevoorschijn. Bij het regenweer van deze week levert dit een spectaculaire waterval op. Na de waterval deed ik - dacht ik - de afdaling in een flink tempo. Die illusie werd snel doorprikt. Ik werd er een paar keer voorbijgeknald door jonge Franse soldaten in opleiding die één of andere test deden.  Eens in Bassens (de eerste buitenwijk van Chambéry) deed ik nog een merkwaardige ontdekking : hier ligt een kleine Belgische militaire begraafplaats , allemaal soldaten met tuberculose die voor herstel naar hier waren gestuurd, maar het toch niet haalden. Het kasteeldomein de Bressieux in Bassens (nu van de gemeen

Feclaz - Drummetaz (bij Aix les Bains) - Feclaz - woensdag 28 september - 1300 m- 1300 m+ Welke dagtocht ik vanuit Feclaz zou doen was rap duidelijk : alle winkels, alle restaurants, alles is hier gesloten. Idem in het dorpje Dessert en in het meer mondaine Revard wat verderop. Als het zo zat kon ik dus even goed de enige twee paden door de immense rotswand boven Aix les Bains combineren en in het dal iets lekkers kopen in plaats van gevriesdroogd spul. Het werd bergaf langs passage du Croc / le Malpassant (vooral hier moet je erg goed opletten). En bergop langs le Montatant / Col du Pertuiset (enkele korte klauterstukjes). In de namiddag non stop regen. In de buitenwijken van Aix was het natuurlijk onaangenaam druk en viel ik uit de toon met regenbroek. Op de wandelpaden kwam ik vandaag helemaal niemand tegen. 

Le Reposoir - Bellecombe - Arith - Feclaz - dinsdag 27 september - 800 m+ 650 m- en véél km Heel de nacht gedruppel dus het werd een ontbijt in regenjas en regenbroek, en een kletsnatte tent tegen de zijkant van de rugzak. De GR volgt in de afdaling naar Bellecombe een paar interessante oude wegjes. Het meest spectaculaire was toch de volledig gerestaureerde zagerij op waterkracht. Opvallend hoeveel meer  micro-waterkracht er toen gebruikt werd, in de steenkooleeuw, terwijl er nu amper micro-centrales staan op bergriviertjes. Na Bellecombe wijk ik af van de GR. De reden : supermarkt ! Het gehuchtje "Pont" (brug) was vroeger een verloren uithoek, maar is nu de plek waar alle winkels en horeca van de dorpen in dit stuk van de Bauges bij elkaar staan. Een nieuw "supercentrum" voor Bellecombe, Arith en Lescheraines. Na het inkopen klaart het wat uit. Langs de grote weg vind ik een droge plek om tent en nog wat dingen te laten drogen in de felle zon en het aangenaam wind

Bonverdan - Combe d'Ire - Le Charbon - Le Reposoir - maandag 26 september - 950 m+ 1350 m- De eerste twee uur van de tocht werd er amper gestapt. Voor het heel slechte weer van komende woensdag (een koufront recht uit Groenland met sneeuw tot 1800 à 1900 m) wilde ik minstens een keer binnen slapen. Meer naar het westen zijn er in de Bauges geen echte bivakhutten genre Bonverdan waar ik vannacht sliep, degelijk geïsoleerd en met een houtstof zodat natte spullen kunnen drogen (in de oostelijke helft zijn die er wel). Op het enige plekje met 4G werd het een frustrerende belronde. Gîtes d'étape en B&B waren gesloten of plots volzet als ik vroeg voor 1 persoon 1 nacht. Uiteindelijk werd het iets in Feclaz en daarmee was ook de wandelrichting voor vandaag vastgelegd.  Eindelijk krijg ik wat zicht op hoe de Bauges in elkaar zitten. Diepe smalle valleien met dicht en duister gemengd bos. Hogerop, en enkel op de wat vlakkere stukken : alpenweiden met melkkoeien en soms eens melkgei

Chalet Servaz - Station Seynthenex - Chaurionde - Abri Bonverdan - zondag 25 september - 1400 m+ 1250 m- Rond middernacht zo'n moment dat je denkt : houdt de tent het ? Uiteindelijk was er geen probleem. Extreme regen, dat wel, maar geen hagel en geen extreme windstoten. Het ontbijt en het opbreken waren droog. Met ietwat zicht op Annecy en zijn meer, tussen de mistflarden in de vallei. En dan begon het. Ik stapte, en het, het dus, regende.  Regen regen regen regen regen. Hardere regen. Regen. Piekeren over regen vanavond. Piekeren over regen volgende week. Even overschakelen op motregen. Pauze in Aulp de Seythenex, met 5 minuten opklaringen zodat de top van de Chaurionde even helemaal beeld kwam.  Regen regen regen regen regen regen regen. Tiens we zijn op de top ? Nul uitzicht, dan dalen we maar af in de regen regen regen regen. Even kijken of de bivakhut in Chalets d'Orgeval open is. Neen, hier is niets open, alleen maar een fontein met drinkwater. De drinkwatervoorraad aanv

Giez - Alpage de la Sarve - zaterdag 24 september - 1050 m+ 100 m- Een halve dag verplaatsen en een kleine halve dag stappen dus. Er komen een reeks koufronten aan en dus ga ik over op plan B : iets doen in les Bauges in plaats van in de Aravis zoals eerst gepland. De verplaatsing met de trein ging super. De Franse en Zwitserse treinen in de regio Genève zijn intens gaan samenwerken onder de noemer Léman Express en alles loopt als een Zwitsers uurwerk.  De aansluiting met de bus : daar moet aan gewerkt worden. De bus vertrok 1 min voor de aankomst van de trein en de volgende was anderhalf uur later. Dat vroeg om een snelle verkenning van Annecy. De oude stad is een charmante doolhof van steegjes. Het stadspark een heel mooie verbinding tussen stad en meer. In Giez kon ik mijn ogen niet geloven : het paniekbesturen dat politici steeds meer besmet, sloeg ook hier toe. De 7 dorpsfonteinen zijn door de droogte stilgelegd (ok, begrijpelijk). De boete om de kraan ook maar even open te zetten

Désert de la Platé - Flaine - Magland - vrijdag 23 september - 525 m+ 2050 m-  's Morgens sluit ik aan bij het ontbijt in de berghut. Ik raak er aan de praat met drie trekkers die gisterenavond laat met gigantische rugzakken zijn toegekomen. Zij doen een trekking met de parapente : te voet klimmen naar een geschikte Col of top, de parapente (een extra groot valscherm waarmee je beter kan zweven)  openplooien, jumpen en dan zo ver mogelijk zweven. Ze hebben ook een slaapzak, eten en kookvuurtje mee en zijn telkens een paar dagen aan een stuk onderweg. Ze gaven toe dat dit alleen is weggelegd voor gevorderden met een perfect gevoel voor wind en thermiek. Een tent namen ze niet mee : hun type trektocht kan alleen bij droog weer. De hut ligt ongeveer op de rand van de alpenweitjes. Erboven start de steenwoestijn van de Platé : kalkplaten doorsneden met erosiegootjes en -goten in alle maten. Het is muisstil en ik ga volledig op in het speuren naar de paar steenmannetjes en verfstreepje

Moëde - Passage de Dérichoir - Désert de la Platé - donderdag 22 september - 1175 m+ 750 m- Na drie vrij zware etappes besloot ik het vandaag wat relaxer te doen. Achteraf bleek dat vooral uit het royale aantal pauzes om te genieten en om te kletsen met locals en andere tent- of berghut-trekkers. Het eerste deel was ook relax : rustig stijgen tot de berghut, rustig afdalen op een breed pad tot Ayères, een gehuchtje tussen koeienweiden en bos.  Het tweede deel, de passage de Dérochoir was andere koek. Een steile opwarming, dan een onwaarschijnlijke passage tussen de rotswand rechts, en een heel stuk dat van die rotswand was afgegleden, links. Een enorme poort, waar trollenlegers elkaar met stenen hadden bekogeld. En het werd nog pittiger, met een stuk dat meer rotsklimmen dan stappen was. Een 100 m stijgen door een steile helling met staalkabels en dikke roze touwen als hulpmiddel. Dit bracht ons in de hoogvlakte van Platé. Allemaal stevige kalk, soms bedekt met aarde en gras, maar vee

Tré-le-Champ - Flégère - Col de Brévent - Moëde - woensdag 21 september - 1475 m+ 1250 m- Opnieuw een stevige en erg mooie etape bij absoluut magnifiek weer. Het begon nochtans met verbazing over de typische trekker op de TMB (Tour du Mont Blanc). Voor veel mensen is dat een mix van een eerste berghuttentocht en een ervaring die je deelt met (vaak jonge) wereldreizigers en die zijn er genoeg : ik deed de klim deze morgen met een koppel uit Israël, 2 duo's uit Quebec, 2 mannen uit Polen of zoiets en in de hut en bijhorende bivakplek waren ook Britten, Vlamingen en Kiwis. En ook een paar Fransen.  Het resultaat : veel onkunde, kopiëren van elkaar ipv. te luisteren naar de locals, veel kleine blessures ... Niemand wist dat alle kabelbanen (zoals elk jaar) sluiten half september en dat dus ook alle terassen en zo ook sluiten en dat er dus geen water is behalve in de paar meertjes. Het meest tragische was de Italiaanse die even mee optrok in de vaste overtuiging dat ze op dat ander pad

Barrage d'Emosson - Col de Corbeau - Tré-le-Champ - dinsdag 20 september - 1025 m+ 1550 m- Fantastisch goed geslapen. Het ochtendkoor (de vogeltjes) was heel ongewoon : maar één vogelsoort, iets tussen een kip en een duif in. IJs op de tent maar een lekker zonnetje vanaf het opstaan. Dus werd het een traag inpakken, zodat alles perfect droog was. Ondertussen kreeg ik weer bezoek van gemzen : twee mannetjes vlakbij. De Mont Blanc en zijn buren die gisterenavond zo prachtig oranje kleurden lagen er maar bleekjes bij in het morgenlicht. Eerste doel : de fameuze dino-sporen op een zandsteenplaat hoog in de bergen. Blijkbaar een gefosilliseerd stuk strand van 250 M jaar geleden. Heel merkwaardig en interessant. Maar de verse sneeuw op deze noordhelling trekt al heel snel alle aandacht. Ze laat zich al bij al goed belopen, maar ik zie toch af van de Buet : met zijn 3000 m hoogte wordt dat wellicht een overdosis. De eerste 20% van de route lijkt OK, maar de rest is niet te zien. Het wordt

Vernayaz - Finhaut - Barrage d'Emosson - maandag 19 september - 1700 m+ 200 m- Vandaag begint echt die trektocht dwars door de Savoie, via de bergen. Eerst nog even afscheid nemen van het meer. Een ochtendwandeling tot het kasteel van Chillon. Nu een romantische museum burcht, 500 jaar geleden een fort van de heren van Savoie. Het perfect werkend Zwitsers spoor bracht me naar Vernayaz, bij de toerist beter gekend via de Gorges de Trient. Dit is een diep in de graniet ingesleten kloofdal. Zodra ik op het oude muilezelpad ben links van de kloof, ben ik in een andere wereld. Weg drukte van het de Rhônevallei met snelweg en spoor en heel veel huizen, welkom in het groen, bos, rotsen, kabbelende water in de diepte,... kortom in de bergen. Even voorbij Geuroz verras ik een gems. Die zit al laag voor het seizoen ! De grindweg maakt na een tijdje plaats voor de steile klim naar le Trétien. Een mooi, knus bergdorp. Geen mens te zien, behalve twee kinderen die Engels tegen elkaar spreken. De