De Savoie dwarsen

Overzicht van de tocht Van 16 juli tot 24 juli trok ik door Mont Blanc gebied, weg van de drukte van de Tour du Mont Blanc. Iets ten noorden ligt een prachtig natuurgebied, grotendeels beschermd als natuurreservaat.  Het was een erg gevarieerde tocht. Dit heeft te maken met de steeds wisselende geologie en oriëntatie. De start is in het kalkgebied van Les Tours des Fiz - Désert de la Platé - Anterne. Daarna volgen enkele dagen in de gneiss en graniet van de Aiguilles Rouges en zijn satellieten in Zwitserland, rond het meer van Emosson. De laatste dagen zijn de torens van leisteen / zandsteen / kalksteen van de Dents du Midi in Zwitserland.  Een deel van de tocht was met een groep van Hiking Advisor. Bedankt Josse, Paul, Mark, Bram, Annelies, Hanne en Paul voor het heerlijke gezelschap.  16 Juli : Plaine-Joux - Le Grand Pré de Sales Na een kalme start door het bos gaat het fors omhoog. Een vernuftig pad loopt dwars door de rotswand naar Désert de Platé. Dan volgt nog een korte klim, me

Maandag 24 Juli Lac de Soi - Champéry - Troistorrents 20 km 200 m+ 1750 m- 6h Vanmorgen werd de tent nog sneller opgevouwen. Het onweer was voluit losgebarsten rond 5 uur of maar stopte ook weer snel. Rond 6 uur besloot ik op te staan. Dat bleek de juiste timing : tegen dat ik aangekleed was en de rugzak wat op orde, was de tent drooggeblazen. Zonder regen en zonder bliksemrisico's daalde ik af. Een uur of twee later begon het opnieuw. Jas aan, jas uit... : dat zou de rest van de dag zo blijven.    Ik koos voor een lange S. Eerst een soort panoramaroute op 1200 m met mooie zichten op de vallei en de Dents de Midi. Via de richel van Galerie Defago bijna tot in Champéry en dan langs de rivier tot in Troistorrents of Monthey - we zien wel.  De vallei wandeling was ok maar ik had er meer van verwacht. Er zitten heel mooie stukken in, langs een (op dit moment) bruinkolkende Viziéz rivier en door heerlijk geurende pasgemaaide hooiweiden. Maar ook enkele vrij lange stukken asfalt waar de

zondag 23 juli Susanfe - passerelle de Belle Étoile - Lac d'Anthème - Lac de Soi 16 km 1150 m+ 950 m- 7h Opstaan ging snel. Als er twee ondeugende nieuwsgierige geitjes aan zowat alles dat je bijhebt snuffelen, kan het echt snel gaan.  Het begint met een stevige afdaling. Susanfe is een soort hangende vallei dus het pad naar de vallei loopt over een reeks richels dwars door een 300 m hoge rotswand. De rode draad vandaag zijn de babbels met schaapherders. Toeristen zonder honden zijn voor hen een aanvaardbare hinder, toeristen met honden zijn een ongelofelijke pest. Van de tweede herder hoor ik dat maandag de grote verhuisdag is : alle schapen gaan naar de hoogste weide. Vandaag ruimt hij samen met wat vrienden een km of zo afsluiting op. Ik pas op zijn vraag en met veel empathie de afdaalroute van morgen aan. Toeristen die in tegenrichting wandelen zijn blijkbaar ook serieus storend. Het wandelen is simpel : aan de noordzijde van de Dents de Midi zitten een hele reeks uitlopers en

Zaterdag 22 juli Salvan - Col de la Golette - Salanfe - Susanfe 16 km - 1450 m+ 1250 m- 7h Het afscheid deze morgen verliep zonder veel drama. Een laatste ontbijt samen buiten in het gras, op tijd naar het stationnetje van Médettaz en iedereen uitzwaaien. Daarna was mijn eigen rugzak ook snel gemaakt. De eerste 600 m stijgen doe ik mezelf cadeau. De télécabine brengt me naar Le Creusaz. Dan deels over skipistes,  deels over mooie bergpaden bereik ik de Col de la Golette. Ik daal af, de anderen die me inhaalden toveren touwen en klimgordels uit hun rugzakken en maken zich op voor een pittige alpinistenroute op oostkam van de Luisin. Eerste tussenstop op de afdaling : de arseenmijn van Ottans. Nu neem in me veel meer tijd om die mijnsite te verkennen. Met de groep, in een beginnend onweer, was daar geen tijd voor. Er is ook een interessant stuk uitleg over de geologie hier. De tocht die ik vandaag maak is blijkbaar een reis door de tijd. Ik start in de gneis en graniet van Aiguilles Roug

Vrijdag 21 juli  Lac d'Ottans - Van - Gorges de Dailey - Salvan 13.5 km - 200 m+ 1250 m- 4h30 We stonden op met blauwe lucht, een prachtig fotogeniek licht op de Tour Salière en een behoorlijke scepsis over het weerbericht dat voor de hele dag regen had ingepland.  Een 2-tal uur later keerden we om tijdens een knallend onweer. Geen weer om hoge cols, laat staan een wandeling op een rotskam te doen. Dus naadloos overschakelen op het regen programma. De stuwdam was een saai stuk, maar dan volgt een heel gevarieerde afdaling door een groene vallei met typische Zwitserse chalets en paden met veel laddertjes. De climax was de Gorges de Dailey, zo'n typische kloof vol watervallen die voor de 19e eeuwse toeristen is voorzien van trappen en brugjes. Ze is tientallen jaren verwaarloosd en nu hersteld door vrijwilligers. En gratis - geen stomme toeristenval. Niemand had spijt van dit alternatief : het bleef de hele dag buiig, met af en toe een stel donderslagen. De geplande afsluiter, vi

Donderdag 20 juli  Emosson - Col de Barberine - Col d'Emanay - Lac d'Ottans 11.5 km 1050 m+ 1000 m- 6h De bivakplek voldeed perfect aan de verwachtingen, rustig, uit de wind en de ideale mix van voorzieningen (toilet, water, internet zonder kosten) aan de ene kant en mooi uitzicht en rust aan de andere kant. Het weer was 's morgens perfect, strakblauwe hemel. Voor het eerst kwam de hele Mont Blanc keten in beeld. Een plaatje om steeds opnieuw naar te kijken van op het asfaltwegje naar de alpage van Barberine. De andere blikvanger waren de acrobatische geitjes. De klim naar Col de la Barberine verrast ons met een prachtig panorama dat langzaam opent rechts van ons. Op de col staat een forse wind. De afdaling begint met een afwisseling van puin en sneeuwvelden. Een groep volwassenen steenbokmannetjes met hun enorme hoorns verruilt speciaal voor ons hun ene hangplek voor de andere. Één voor één, als op de rode loper, met goedgetrainde spieren rollend onder de bruine huid... De

Woensdag 19 juli  Le Buet - Loriaz - Col de la Terasse - Emosson 14 km 1500 m+ 850 m- 7h Inderdaad, dezelfde tocht die ik vorige week deed, maar in omgekeerde richting. Door het weer, de groep en - jawel, lieve familie van me - de andere wandelrichting, was het een heel andere beleving.  We hebben geen wekker nodig in de Gîte de Mermoud . Een onweer dat het hele huis doet trillen wekt ons rond 6h30. Wat een geluk dat we de overnachting in de gîte gepland hebben en niet op de camping van Buet . We staan rustig op, doen ons tegoed aan het royale ontbijt met zaken die we na drie dagen bivakkeren al missen : yogurt, vers afgebakken brood, een banaantje,... Ondertussen waait het onweer weg en breekt de zon door. We starten met de klim naar Loriaz. 720 m klimmen over goede bospaden. Dat is voor de groep ondertussen een niet onaangename opwarmer, waar het ritme zo ingesteld is dat interessante verhalen en discussies ruim plaats krijgen.  Na de stop in Refuge de Loriaz gaat het verder boven d

dinsdag 18 juli Lac de Pormenaz - Villy - Col de Salenton - Refuge Pierre à Berard - Le Buet - Vallorcine 19 km - 850 m+ 1500 m- 7h30 Het opstaan en inpak ritueel loopt steeds beter. Heerlijk samen ontbijten en om 8 uur stipt vertrekken we naar de berghut om te profiteren van de waterkraan en de zit-WC. We passeren een hele reeks andere bivakplekjes, allemaal bezet en veel met nog meer muggen risico. Dat helpt om ons schuldgevoel over platgeduwde bloemetjes en onze paar muggenbeten te relativeren.  De wandeling valt uiteen in vier delen.  1) Bijna vlak door de Vallon de Villy. Heel afgelegen, geen koeien of schapen. We doen een babbel met de eigenaars van het enige huisje dat nog overeind staat ; de rest zijn ruïnes. 2) De klim naar Col de Salenton. Gemakkelijk terrein, vooral zweten in de kleffe veel te warme lucht van de hittegolf die nu al 3 weken in de Alpen hangt. Langzaam verdwijnt de Mont Blanc uit beeld.  3) Afdalen van de Col de Salenton naar Ref. de la Pierre à Bérard . Dit i

Maandag 17 juli Sales - Anterne - Lac de Pormenaz 15 km 850 m+ 850 m- 7h Het opstaan en inpakken verloopt vlekkeloos. We raken mooi op het afgesproken uur klaar, zonder stress. Nog even bij de bron langs voor een voorraadje water en we zijn vertrokken.  Eerst bergaf. Een heel mooi stuk, langs enkele sprookjesachtige watervallen, 4, elk met een heel ander uitzicht.  Dan de eerste klim, naar Collet d'Anterne. We dachten dat het wat minder druk zou zijn - noppes. Op de Collet genieten we van het wijds uitzicht op Samoëns. En van een paar minuten supergoed internet.  Na de Collet gaan we offroad. Het GR5 pad is veel te druk. We volgen een reeks diersporen langs de rivier, die hier een soort glijbaan volgt op de leisteenrots. Dan de laatste uitloper van de Lapiaz van gisteren (de Désert de Platé). En ver voorbij de hut komen we uit bij de geheime kant van Lac d'Anterne, waar het meer gewoon overloopt in een gat in de grond. Ook vandaag een tweede middagpicknick, deze keer met windd