Van de koe en de twee horens

Col de Porte - Pinéa - La Charmette - Col de la Petite Vache - Gran Sure - Les Hurtières - zondag 9 oktober - 1350 m+ 1125 m- 17.5 km

De Gîte d'étape viel wat tegen. Geen Alpenspecialiteiten bij het avondeten, geen croissant of omelet bij het ontbijt. Negatieve commentaar bij een paar van de groep. Ik trok het me niet aan : de douche en de matras waren perfect, het raam mocht en kon open, er was ruimte genoeg om ons materiaal te drogen, en prijs/kwaliteit was dit met 42 € half pension best ok, zeker voor een einde seizoen.

Het afscheid was kort en krachtig : iedereen zegde nog eens heel expliciet wat een mooie en goed geslaagde wandelreis dit wel was. En het is wederzijds : ik kijk als HA-begeleider ook 100% tevreden terug op deze wandelweek.

Dan begon mijn afsluiter. Direct op de Col, want ik kreeg gisteren wat restjes toegestopt ; ik had de supermarkt van le Sappey niet nodig. 

De etappe was heel gevarieerd. Eerst de Pinéa. Deze piek op de rand van de Chartreuse was gisteren weggevallen wegens teveel mist en miezer. Vandaag was de mist een mooi dekentje dat de herfstkleuren extra accentueerde. Ook verder op de kam tot aan de parking van de Grand Som was het druk. Alle types wandelaars waren er : families met veel kinderen, kranige oma's en opa's, trailrunners, paddestoelplukkers, stadsmensen,... en één eenzame trekker.

Na de kam veranderde het landschap. Vanaf Charmette was het bos erg chaotisch, met overal zinkgaten en dolines. 

De Col de la Petite Vache was weer zo'n poort naar een andere wereld. Deze keer die van de kleinere haut plateau's aan de westrand van de Chartreuse (de grote hebben we uitgebreid verkend vorige week en liggen aan de oostkant).

Het hoofddoel van de dag was de piek van de Grand Sure. Een heel leuke overschrijding, met hier en daar een stukje klauterpad. Het zicht vlakbij was magnifiek. De vele toppen verderop die je hier ongetwijfeld zou kunnen zien, bleven vandaag verstopt in de wolken.

Bij Hurtières kreeg ik een mooie cadeau. Een kudde van zo'n 75 mouflons (een soort wilde berggeiten) was rustig aan het grazen op de bivakweide. Tijdens het avondeten kon ik ze vanop een afstand volgen. Een onverwacht alternatief voor de oranje en roze avondkleuren die er vandaag niet zullen zijn.

Tenzij er plots een groepje opduikt slaap ik in het kleine bivakhutje.