De finale op de Champs Élysées

Pravouta - Emeindras - Col de Porte -  zaterdag 8 oktober - 500 m+ 800 m- 12 km

Na een week van absoluut schitterend weer was het de beurt aan miezer en mist. Terwijl het buiten motregende, konden we rustig droog ontbijten in de Habert de Pravouta.

De routine van elke tocht is natuurlijk om eerst water te halen. Bij de bron van Col de Coq kruisten we enkele andere tenttrekkers die stuk voor stuk sneller waren dan wij. 

De GR met zijn rommelig padverloop en modderzones werd snel ingeruild voor de 4x4 piste. Op Emeindras profiteerden we nog een laatste keer van min of meer open zicht op Vercors, Dent de Crolles en Grand Som. En vooral de imposante westwand van Chamechaude mooi ingekaderd met het geel en goud van de herfst.

De klim naar de Habert de Chamechaude deden we samen met een familie. Wij afgeremd door de veel te zware rugzak, zij vrolijk taterend alsof die 250 hoogtemeters er gewoon niet waren.

De reusachtige beuken waren genoeg om te schuilen voor de motregen. Laatste picnic, ik kreeg een hele reeks sampletjes van iedereen : de maaltijden van de komende 2 dagen zullen supergevarieerd zijn. 

Na de middag ging het recht naar de stal. We deden nog een laatste poging op de Belvédère de Roche Rousse, maar noppes, we zitten in de mist. Alle dagen zagen we de Mont Blanc, maar na de middag bleef het zicht beperkt tot het bos vlakbij.

De Cartusia is niet direct de gezelligste hut of gîte. Maar de douche en het bed (en voor sommigen de bar) zijn perfect.

De etappe was een heel stuk korter dan de andere dagen, en de extraatjes werden vandaag niet gesmaakt. Een leuke afsluitende etappe, die er bij hoort. Maar de echte herinneringen zijn voor alle vorige dagen. Net zoals de afsluitende rit van de Tour, in Parijs, er ook maar is omdat één rit de laatste moet zijn.

Bedankt Leen, Tim, Kris, Hanne, Nele, Dirk en Paul. Om jezelf te overstijgen, voor de positieve instelling, voor de gulle lachbuien van de ene en de tevreden smile van de andere, voor de straffe verhalen, voor het volop genieten van alles wat op het pad kwam. Voor het geduldig en zonder groepsdruk, te wachten op de traagste inpakker, de traagste stijger, de traagste daler. Jullie waren een fantastisch fellowship op deze kweeste door de Chartreuse.