Eet strikt vegetarisch als je bivakeert bij een geitenstal

Giez - Alpage de la Sarve - zaterdag 24 september - 1050 m+ 100 m-

Een halve dag verplaatsen en een kleine halve dag stappen dus. Er komen een reeks koufronten aan en dus ga ik over op plan B : iets doen in les Bauges in plaats van in de Aravis zoals eerst gepland.

De verplaatsing met de trein ging super. De Franse en Zwitserse treinen in de regio Genève zijn intens gaan samenwerken onder de noemer Léman Express en alles loopt als een Zwitsers uurwerk. 

De aansluiting met de bus : daar moet aan gewerkt worden. De bus vertrok 1 min voor de aankomst van de trein en de volgende was anderhalf uur later. Dat vroeg om een snelle verkenning van Annecy. De oude stad is een charmante doolhof van steegjes. Het stadspark een heel mooie verbinding tussen stad en meer.

In Giez kon ik mijn ogen niet geloven : het paniekbesturen dat politici steeds meer besmet, sloeg ook hier toe.

De 7 dorpsfonteinen zijn door de droogte stilgelegd (ok, begrijpelijk). De boete om de kraan ook maar even open te zetten (bv. om te drinken of een gieter te vullen)  is 1500 €. En ondertussen geen enkele waterbesparing op het enorme golfterrein waar het gazon perfect groen is of in het 18e eeuwse kasteel waar alle watervalletjes en vijverfonteintjes lustig voortdoen. Soit. Maakt niets meer uit, deze week regent het elke dag.

Bij de lange klim liep ik even verloren tussen de vele houthakkerspistes. Net toen ik bedacht hoe leuk het zou zijn om eens een "gps in de bergen" praktijkdag op te zetten. Hoe ironisch. Nu ja, met kaart en kompas was ik hier even goed de juiste piste kwijtgeraakt.

Rond 1400 m trekt alles open. Hele stukken bos maken plaats voor alpenweiden. Het zicht op Annecy en zijn meer en op de Bauges (waar ik nog helemaal geen vat op heb) is heel mooi en steeds wisselend, met mistflarden of juist met wat zon.

Na een ferme bui zette ik de tent op in de afgemaakte tuin van de Refuge de Servaz (gesloten natuurlijk ; alleen de WC is open). Ik in het mensenvak en de geiten en hun 2 patous (een speciaal ras grote witte honden die gefokt worden om wolven aan te kunnen) aan de andere kant van de draad in hun vak. Perfect toch?

Die mythe hield niet lang stand. Toen ik de noedels met kippenaroma opende, sprong één van de patous los over het hek en hij bleef tot elk ding met kippearoma was afgelekt. Tot en met de kiezel waar een drupje op was gemorst.

Ik vraag me af of ik het eten best ergens ophang. Of opsluit in het WC-hok. Wellicht niet nodig, maar wakker liggen uit schrik dat ie nog eens komt snuffelen is ook niks.

Ontdekking van de dag : normaal sta ik met dat soort grote honden stijf van de adrenaline en de schrik. Het kan blijkbaar ook anders.